می‌دانی،
سوتفاهم همیشه خر است، اما گاهی خرتر از همیشه می‌شود. مثل وقت‌هایی که آدم ساکت می‌شود که فقط صدای نفس‌هایت را بشنود و آرامش ناشی از همان حضور نصفه نیمه‌ات را زندگی کند و بعد تو بگذاری به حساب کم‌محلی.