بایگانی نویسنده: لوا زند

یک اتقافی افتاده چند هفته پیش که من به هرکسی می‌گویم از دوستانم، مرا به شدت مسخره می‌کنند. اما به نظر من خیلی اتفاق عجیبی است و انها اصلا نمی‌فهمند که من دست و پایم چقدر گم است و چقدر … ادامه‌ی خواندن→

حال دلم خوب است. روزها، صبح‌ها یعنی، ساعت ده دقیقه به پنج بیدار می‌شوم. ساعت کاری‌ام، به وقت اداری شرق آمریکاست. هشت صبح تا پنج عصر آنها می‌شود پنج صبح تا دو بعد از ظهر من. اما دیگر عادت کردم. … ادامه‌ی خواندن→

هوا خیلی خوب بود. هوای مهر ماهی. گفتم بیا بچه‌ها را ببریم لب دریا. خانه حالای من خیلی نزدیک به دریا -خلیج در واقع- است. گفت برویم پس اول برویم داروخانه علف بخریم. حالمان خوب بود. لب دریا نشسته بودیم … ادامه‌ی خواندن→

۱. تو یکی از عکس‌های براندن استنسن، عکاس Humans of New York, در سفر اخیرش به ایران، دختری می‌گه که بزرگترها و محافظه‌کارها و مذهبی‌ها سال‌ها سخت گیری کردند و حالا خسته شدند.

وبلاگ نویسی آمد و تب کرد و رفت و دوران طلایی‌اش به سیاهی گرایید و دیگر از نسل تازه بپرسی وبلاگ چیست احتمالا بگویند که یک اپلیکشن تازه مثل وایبر است، ولی هنوز برای من عادی نشده است. هنوز برای … ادامه‌ی خواندن→

لوا جان! تو می‌تونی! (که هر روز سه دقیقه بنویسی).

آخه واقعا چرا آدم باید همچی بشه که یه بعد از ظهر یک‌شنه رو که کار نمی‌کنه هی به خودش یاد آوری باید بکنه که اشکال نداره حالا کار نکردی. به خدا هیچ جای جهان همچی نیست که این آمریکای … ادامه‌ی خواندن→

قابلیت کس‌چرخ زدن آدمیزاد در اینترنتی که ده ساله تمام شده رو هیچ وقت دست کم نگیرید. من گرفتم و پنج ساعتم به فنا رفت. تاریخ نوشته: ۲۰۲۰/۰۳/۲۲ 

امروز تولد سه سالگی آرت‌توگدره. پروژه کوچیکی که نتیجه خشم من از انتخاب ترامپ بود، حالا برای خودش یه سازمانی شده. یه هیت مدیره هفت نفره و یک تیم کاریه ده نفره داره. درسته که میانگین سنی جوجه‌های تیمم زیر سی‌ساله، اما … ادامه‌ی خواندن→

تو آمریکا هر مسئله‌ای، هر مسئله‌ای که در سطح بزرگ و کشوری مطرح می‌شه، خیلی سریع تبدیل به یک شو تلوزیونی می‌شه. یک برنامه سرگرم کندده، یک مسابقه، یک دراما. حتی پندمیک جنگ فرهنگی خودشو هم پیدا کرده و حالا … ادامه‌ی خواندن→