یک ماهه “بیش فعال” مدامم. (هایپر میگم دیگه. قبول؟) من در حالت عادى از همه کسانی که میشناسم هایپر ترم. نه تنم راحته نه کله ام. حالا دیگه وقتی خودم میگم که هایپرم یعنی وضع خیلی خرابه. پایین هم نمیام هرکاری میکنم. علف نمیکشم البته. یعنی هر روز نمیکشم که آرومم کنه. واسه خوابیدن گاهی. بعد آرامش رفته از زندگی. در آن واحد همه کاری میکنم. باغبونی، نجاری، ترشی اندازی، فیلم، کتاب، نقشه مسافرت، سه جا کار، دیت با شونصد نفر (به هیچ جا هم نمیرسن) ، فردا هم میخوام برم یه سگی رو ببینم که اگه دوسم داشته باشه، اداپتش کنم.(به فرزندخواندگی بپذیرمش؟) میدونم یه جایی یه دفعه موتورم میبره اگه آروم نکنم، اما دریغ که آروم نمیشه.