بخش‌هایی از یک مکالمه بلند

آره. تیز شدم. تلخ و تیز. کلا بی‌روح

‫من له نمیکنم. من فقط دارم میگم اینا رو در نظر بگیر‬

  ‫جای زخم خالی رو در نظر بگیر‬

‫بدون که این لامصبی که جلوت خواهد بود یه ادم کلا بی روح شده با یه گارد بسیار بسیار بلند و عریض. یه چی تو مایه های خندق پیامبر‬

  ‫اما‬

—-

  ‫اما‬

 ‫اما دوست دارم که ببینمت. باهات حرف بزنم. یعنی من حرف نزنم تو حرف بزنی. اگه بخوای‬

  ‫کله خری کنیم حتی‬

  ‫اما میترسم. —

 من جای غریبی از زندگی امم. هیچ وقت اینقدر سرد و بی روح و تیز نبودم. هیچ وقت‬

  ‫هیچ حس مهربونی توی من نمونده‬

  ‫همه چی رفته‬

—–

 ‫همه چی رفته‬

  ‫نمیتونم گول بزنم خودمو و تو رو‬

  ‫میخوام بتونی با هام حرف بزنی‬

  ‫اینو میخوام‬

‫اما من حتی دلداری دادن از یادم رفته. من اینقدر این چند وقت سرم بلا اومده که دیگه حتی نمیتونم مهربونی کنم. اونم من خر مهربون. یادم رفته‬. با اره برقی افتادم به جون خودم و همه.

  ‫و این تو نیستی و سابقه ما و تاریخ ما نیست‬

—

 ‫من سرد شدم‬

  — من دور خودم دیوار کشیدم‬

  ‫اینا استعاره هم حتی نیست. من دیوار رو می‌‌بینم.

  ‫من دیگه با هیچکی حرف هم نمیزنم. حتی با — همه چی تمام شده.‬

  ‫نه که دوسشون نداشته باشم یا تو رو دوستت نداشته باشم‬

‫این وضع بدیه‬

—-

 ‫یکی رو سرد‬

  ‫نمیتونم و نمیخوام و اگه بخوام هم حتی انرژی نقش بازی کردن رو ندارم. جای ایستادن من نسبت به روح تو نیست.‬

  ‫اصلا من دیگه روحی ندارم. تعطیل کردم. من نمیخوام توهم داشته باشی‬

‬

‫نمیدونم بغل یه آدم آهنی چقدر به دردت میخور‬

 ‫و میخوام بدونی که نوشتن این حرفا چقدر سخته‬

 من نیستم.