ع راست می‌گفت. بعضی‌ها آدم دونفره نیستند. یعنی هر کاری کنید نفر دوم یک جوری وصله زاید است. با هیچ چسبی نمی‌شود کسی را بهشان چسباند. تنهایند. باید تنها بمانند. خوب یا بدش مهم نیست، همین هست که هستند. راست می‌گفت. تو آدم تک نفره‌ای هستی. اما راستش چیزی که من نمی‌دانم این است که خود من این وسط تکلیفم چیست؟ آیا من آدم تک نفره‌ای ام یا می‌توانم دوتا شوم؟
به این سوال فکر نمی‌کنم. می‌ترسم جوابش را به خودم بدهم.