بایگانی ماهیانه: سپتامبر 2010

نمی‌دانم چرا آدم‌ها از افسردگی‌شان نمی‌نویسند. منظورم در این غروب پاییزی دلم‌ گرفته است، نیست. بیماری افسردگی منظورم است که انگار ما هیچ وقت جدی‌اش نمی‌گیریم. همیشه فکر می‌کنیم خودش آمده و می‌رود و جالب است برای یک سردرد ساده … ادامه‌ی خواندن→

پدر شده. سه سال است که ازدواج کرده‌اند و خانمش بچه می‌خواسته. او هم مخالفتی نداشته و،‌ به قول خودش اصلا فکر نمی‌کرده که بچه‌دار شدن آمادگی پدر را هم لازم دارد. می‌گفت که همیشه فقط به آمادگی خانمم فکر … ادامه‌ی خواندن→

رابطه بیمار است. هر دویمان این را می‌دانیم. امشب گفت که گریه‌آور شده و درد دارد. به بن‌بست رسیده؟ نمی‌دانم. گارد‌ گرفته‌ایم و حتی صحبت‌های عاشقانه‌مان هم محتاط شده‌است. من کلماتش را تحلیل می‌کنم و او عکس‌العمل‌های مرا. با همه … ادامه‌ی خواندن→

یُسمعنی.. حـینَ یراقصُنی کلماتٍ لیست کالکلمات یأخذنی من تحـتِ ذراعی یزرعنی فی إحدى الغیمات والمطـرُ الأسـودُ فی عینی یتساقـطُ زخاتٍ.. زخاتی یحملـنی معـهُ.. یحملـنی لمسـاءٍ وردیِ الشُـرفـات وأنا.. کالطفلـهِ فی یـدهِ کالریشهِ تحملها النسمـات یحمـلُ لی سبعـهَ أقمـارٍ بیدیـهِ وحُزمـهَ … ادامه‌ی خواندن→

معلم عربی اصرار دارد هر کلمه‌ای را به سه گویش مختلف عربی بگوید: مصری، لبنانی و عراقی. نمی‌دانم دلیلش چیست اما بسیار گیج‌کننده است حتی برای کسانی که چند کلاس هم عربی خوانده‌اند. امروز فهمیدم که کیف حالک به گویش … ادامه‌ی خواندن→

شهرها برای من جان‌ دارند. شخصیت دارند. خیلی وقت‌ها یک آدم مشخصند، گاهی هم یک ژانر. استانبول مثلا یک مریل استریپ کامل است. هر روز بهتر از دیروز. سن‌فرانسیسکو هیوگرانت است وقتی جوان‌تر بود. مرد است، جوان است، به سر … ادامه‌ی خواندن→

دیر شده بود. سریع از حمام آمدم بیرون و خشک کرده نکرده، لباس پوشیدم. دستبند سبزم را پیدا نمی‌کردم. دستبندم یک بند پارچه‌ای است که چند دور، دور دستم می‌پیچمش. همان روزها هم گره‌اش زدم. جنس پارچه کشی‌ است و … ادامه‌ی خواندن→

زمان عاشقیت در حوصله است. حوصله داشتی مهربانی، جواب تلفن می‌دهی، اس ام اس می‌دهی قربان صدقه می‌روی، ایمیل رسیده نرسیده جوابش توی باکس‌ات است، هرجا می‌روی یک دانه عکس می‌گیری می‌گویی قربانت بروم کاش تو هم اینجا بودی، الهی … ادامه‌ی خواندن→

می‌دانم بدجنسی کردم. می‌دانم نمی‌دانست چطور باید بیاید جلو و بگوید. می‌دیدم که می‌خواهد. می‌دیدم که بلد نیست. می‌دیدم که تمام وجودش استرس شده. تلاشش را هم کرد. من زدم به کوچه بغلی. یعنی که اشتباه کردی. بعد باورش شد … ادامه‌ی خواندن→

در مراسم قسم تابعیت آمریکا، همان وقت که آدم دست‌هایش را بالا می‌برد و پشت سر قاضی عالی‌مقام یک چیزهایی را تکرار می‌کند، آن وسط‌ها، یک جا هم باید بگوید که قسم می‌خورم اگر روزی لازم شد برای دفاع از … ادامه‌ی خواندن→